Zespół Szkolno-Przedszkolny w Kamienicy

– Cześć. Ale u was ładnie pachnie – powiedziała Gabi, gdy tylko Zuzia otworzyła jej drzwi. – Anka wraca z wycieczki i będzie zupa nic – wyjaśniła Zuzka. – Twoja siostra nie lubi zup? – spytała Gabrysia, kiedy już siedziały na poduchach w pokoju Zuzi i chrupały orzeszki. – Lubi. – To dlaczego nie będzie zupy? – Jak to nie będzie? – zdziwiła się Zuzka. – Przecież mama właśnie gotuje. – Ale mówiłaś, że będzie zupa nic, czyli nie będzie zupy. – Będzie. Mama gotuje zupę nic. Dlatego tak pachnie wanilią. Gabrysia nie wiedziała, czy Zuzka mówi prawdę, czy żartuje. Nigdy nie słyszała o zupie nic. Zupa z wanilią? Waniliowe mogą być lody, ciasto, deser, ale zupa? – Nigdy nie jadłaś zupy nic? – spytała zaskoczona Zuzia. – Nie. Naprawdę jest taka zupa? – No pewnie. Mniam… Wszyscy ją lubimy: ja, mama, Anka, a najbardziej tata. Gabi przełknęła ślinę. Gdyby tak mama Zuzi dała jej spróbować trochę tej niezwykłej zupy, chociaż jedną łyżkę… – Kiedy tata pracował za granicą, mówił, że najbardziej tęskni za rodziną i za zupą nic – opowiadała Zuzia. – I jak przyjechał na Wielkanoc, to mama zrobiła bigos, sałatkę, jajka w majonezie, sernik, a specjalnie dla taty ugotowała jeszcze zupę nic. Tacie tak smakowała ta zupa, że ciągle sobie dolewał i dolewał. Potem już zawsze kiedy przyjeżdżał, mama ją gotowała. A jak mama wracała z sanatorium, Anka z tatą też postanowili na powitanie zrobić zupę nic. Pierwszy raz w życiu ją gotowali. Mleko im się przypaliło, zalało całą kuchenkę, musieli je wylać, wyczyścić wszystko i gotować od początku. Mamy zupa jest lepsza, ale tamtą też dało się zjeść. A mama jak się ucieszyła! Tylko dziwiła się trochę, skąd ten zapach spalenizny w domu. I teraz zawsze jak ktoś z nas wraca z wyjazdu do domu, to na powitanie jest zupa nic. No i oczywiście na Wielkanoc też. To taka nasza rodzinna tradycja. – A nasza rodzinna tradycja wielkanocna to żurek z jajkiem i białą kiełbasą. Bo u mamy w domu jadło się żurek z kiełbasą, a u taty z jajkiem, więc teraz robimy i z jajkiem, i z kiełbasą, żeby każdy miał to, co lubi. – Gabi uśmiechnęła się na to wspomnienie i aż przełknęła ślinę. – A ta zupa nic jest słodka? – zapytała po chwili zaciekawiona. – Słodka. Chciałabyś spróbować? – No pewnie. – To chodź! – Zuzka pociągnęła koleżankę za rękę do kuchni. – Mamo, bo Gabi nigdy nie jadła zupy nic. Dasz jej trochę? Mama się uśmiechnęła. – Dam, tylko niech ostygnie. Ty pewnie też byś chciała?  Zuzka pokiwała głową. – Jakby ciebie nie było, musiałabym czekać ze zjedzeniem zupy na Ankę, a to jeszcze parę godzin – szepnęła Gabrysi na ucho. Zupa nic była zimna, słodka i pachniała świętami. Smakowała jak roztopione waniliowe lody. A pływające w niej delikatne chmurki z piany przypominały Gabrysi te, które widziała za oknami samolotu, kiedy wracała z wakacji do domu.  

Po wysłuchaniu opowiadania dzieci wymieniają bohaterów i opowiadają kolejne zdarzenia. 

Rodzic zadaje pytania:  

Kujawy 

Na kujawskim świątecznym stole królują kraszanki – barwione jajka, na których następnie wydrapywane są świąteczne wzorki.  
Niespotykanym w innym regionie zwyczajem jest tzw. półpościec. W trzecią niedzielę Wielkiego Postu chłopcy i młodzi mężczyźni rozbijają gliniane garnki z popiołem o drzwi domów, w których mieszkają panienki. 
Zabawa w rymowanki to tzw. przywołówki; w Niedzielę Wielkanocną chłopcy nawołują dziewczęta, układając na ich cześć wierszyki. 

Śląsk 

Święta Wielkiej Nocy na Śląsku rozpoczynają się poświęceniem różnokolorowych palemek w Niedzielę Palmową. Podobno według śląskiej tradycji domownicy po powrocie ze święcenia połykają po jednej kuleczce bazi, żeby ochronić się przed chorobami. Wielkanocne palemki wykorzystują też śląscy rolnicy, robiąc z nich krzyżyki i wtykając je w ziemie na swoich polach w Wielki Czwartek – dla ochrony przed suszą lub powodzią. Urodzajne plony na dany rok ma także zapewnić powstrzymanie się od jakiejkolwiek pracy w polu w trakcie świąt. 
Wyjątkowo restrykcyjnie Ślązacy podchodzą do kwestii Wielkiego Piątku – ścisły post obejmuje wtedy także zakaz oglądania telewizji czy słuchania radia! 

Kaszuby 

Tak jak Ślązacy, także Kaszubi wierzą w leczniczą i ochronną moc wierzbowych witek – pokazują to, dekorując nimi dom. W Wielki Piątek sadzą zaś drzewa i krzewy, wierząc, iż jest to idealna na to pora. 
Warto zauważyć, że polski zwyczaj święcenia koszyczka z pokarmami nie był na Kaszubach znany, zaistniał tam dopiero po drugiej wojnie światowej pod wpływem pozostałych regionów Polski. 
Kolejną różnicą jest sposób świętowania lanego poniedziałku, czyli śmigus-dyngus. Na Kaszubach jest to zdecydowanie śmigus – zamiast lania wodą smaga się po łydkach i nogach gałązką jałowca. 

Małopolska 

Region małopolski i sam Kraków to tereny, gdzie tradycje Świąt Wielkanocnych sięgają aż średniowiecza. W nocy z Wielkiej Niedzieli na wielkanocny poniedziałek mieszkańców odwiedzają straszne zjawy, dziady i stwory, które nic nie mówiąc, żądają datków. Od domu do domu chodziła (do dziś chodzi, niestety już tylko jako atrakcja regionu, w trakcie widowiska) Siuda Baba, czarna od sadzy, bo przez cały rok pilnowania ognia nie wolno jej się było umyć. 
Tuż po świętach przychodziła natomiast pora na zabawy na Rękawce – tradycyjny odpust na Kopcu Kraka. Według legendy do usypania kopca ludzie nosili ziemię we własnych rękawach. 

Mazowsze 

Jajko  

Beata Gawrońska 

 Idzie jajko pod górę,            Dzieci kroczą palcami po plecach koleżanki/kolegi z dołu do góry. 

 Zawadziło o chmurę.           Delikatnie łapią opuszkami palców jego uszy.  

 Na dół się stoczyło,               Po obu stronach pleców rysują pętelki z góry na dół.